Vandaag staat ‘seeden’ in de Philips Hue Spotlight. Wat zijn seeds, hoe komen ze tot stand, en wat zijn de problemen ermee? Dat gaan we vandaag bespreken.

Seeden is een werkwoord dat heel veel voorkomt in esports. Kort gezegd betekent het dat de mensen die de ‘seeds’ maken, een voorspelling doen van de verwachte eindnotering. Op basis van deze voorspelling worden teams ingedeeld in bijvoorbeeld een poule of een play-off. Stel dat je acht teams hebt, dan moet seed #1 tegen seed #8, seed #2 tegen seed #7, seed #3 tegen seed #6, en seed #4 tegen seed #5. Seeds zijn dus niet meer dan een voorspelling van hoe goed een team gaat presteren. In theorie dus een goed model.

Maar het probleem is dat seeden vaak koffiedik kijken is. Natuurlijk zijn er manieren om het ‘eerlijk’ te doen. HLTV en ESL hebben bijvoorbeeld hun eigen wereldranglijst en vanuit die ranglijst worden seeds gemaakt, wat ‘relatief’ eerlijk is. Maar sommige toernooien doen het dus gewoon op basis van willekeurige voorspellingen.

Seeds worden vaak gedaan om te helpen bij het maken van een groepsfase, om zo de groepen zo eerlijk mogelijk te houden. We zien het ook bij bijvoorbeeld een Champions League-loting, met verschillende potjes. Meestal is er weinig tot niets aan te merken op dit systeem, maar heel soms krijg je er behoorlijke problemen mee.

Binnenkort begint namelijk het Amerikaanse Regional Major Ranking-toernooi voor Counter-Strike. Teams kunnen hier zes plekken in de komende PGL Antwerp-major mee verdienen. Op zich niets mis mee, alleen bestond er een enorm probleem: het was mogelijk dat er teams waren die precies dezelfde score zouden halen en toch niet de major zouden halen. Er zouden twee teams met een record van 3-2 naar de major kunnen gaan, maar er zouden in totaal drie teams zijn die dat record gaan halen. Ook zou er één team zich meteen kwalificeren voor de Legends-fase van het toernooi, een grote prijs. Alleen zouden er twee teams zijn die een 3-0 record gaan halen, en kon er maar één team de prijs krijgen. Hoe zou dit beslist worden? Dankzij de Buchholz-methode.

De Buchholz-methode is een manier om gelijkspellen te beslissen. Teams krijgen allemaal één punt per gewonnen wedstrijd, en een half punt per wedstrijd die men gelijkspeelt. Als er een gelijkspel is, dan kijkt deze methode naar de score van de teams die gelijk hebben gespeeld. Deze score is opgemaakt uit de score van alle teams waartegen het betreffende team heeft gespeeld, vermenigvuldigd met het aantal eigen punten.

Stel je voor dat team A en B allebei een score van 3-2 hebben. Dan zouden ze allebei van zichzelf 3 punten hebben. Maar als team A tegen de topfavorieten heeft gespeeld, en deze teams opgeteld bij elkaar 10 punten bij elkaar hebben gesprokkeld, dan krijgt team A 30 (3×10) punten. Team B, dat tegen minder goede teams hoefde te spelen, heeft ook 3 punten, maar diens tegenstanders hebben maar vijf punten in totaal behaald. Dan krijgt team B 15 (3×5) punten, waardoor team A doorgaat. Puur en alleen omdat het toevallig tegen betere teams kon spelen. Dat is waar de RMR-teams bezwaar tegen aantekenen.

Mensen die goed lezen zal het waarschijnlijk zijn opgevallen dat een groot deel van de vorige alinea in de verleden tijd stond. Dat klopt, want het probleem is nu voor een deel opgelost. PGL heeft aangekondigd dat het een extra speeldag zal opzetten tussen de drie teams die een score van 3-2 halen om te bepalen welk team helaas moet afzwaaien. Dat betekent dat dit onderdeel wat eerlijker zal zijn, maar PGL zal nog wel op basis van de Buchholz-methode bepalen welk team naar de Legends-fase van het toernooi zal doorstromen.

Seeds maken het makkelijk om een toernooi in te delen, maar helaas is het proces zelf niet altijd even eerlijk. Daar kunnen teams makkelijk de dupe van worden. Daarom is het belangrijk dat seeden zo open en transparant mogelijk gebeurd, want alleen zo kunnen we dit soort vervelende situaties voorkomen.